Што такое дыверсіфікацыя інвестыцыйнага партфеля: сутнасць і прыклады

Дыверсіфікацыя партфеля: як засцерагчы інвестыцыі. Сёння свет уступіў у сферу чарговай дэстабілізацыі, і гэта не магло не закрануць фондавы рынак. Яшчэ ўчора, здавалася б, надзейныя каштоўныя паперы (акцыі, аблігацыі і г.д.) каштавалі немалых грошай і якія прыносяць стабільны прыбытак, сёння рэзка падаюць у кошце. Таму інвестары павінны быць гатовы да рэзкіх перападаў рыначнай кан’юнктуры. І для гэтага праводзіць дыверсіфікацыю свайго інвестыцыйнага партфеля, каб мінімізаваць свае фінансавыя рызыкі. https://articles.opexflow.com/investicii/investicionnyj-portfel.htm

Дыверсіфікацыя партфеля інвестыцый – што гэта простымі словамі

Паняцце дыверсіфікацыі дастаткова шырокае. Яно можа азначаць працэс пашырэння сферы дзейнасці прадпрыемства з мэтай павелічэння прыбытку. Дыверсіфікацыя інвестыцыйнага партфеля мець на ўвазе пад сабой стратэгію кіравання магчымымі рызыкамі пры набыцці актываў на фондавым рынку. Яна прадугледжвае размеркаванне актываў (акцый, аблігацыі, ці іншых інструментаў) такім чынам, каб рызыкі, для ўладальніка партфеля, заўсёды заставаліся, па магчымасці, мінімальнымі.

Інвестыцыйны партфель уяўляе сабой актывы, якія сабраны так, каб іх даходнасць максімальна адпавядала мэтам і задачам, пастаўленым яго ўладальнікам. Інвестыцыйныя партфелі могуць ўключаць у сябе не толькі набор інструментаў, якія прымяняюцца на фондавым рынку (паі біржавых фондаў,
ф’ючэрсы , акцыі, аблігацыі і т. д), але і валюту, каштоўныя металы, аб’екты нерухомасці, уклады ў розныя банкі і іншае.

Пры гэтым рызыка для інвестара – гэта становішча пры якім ён не атрымлівае таго ўзроўню даходаў, якія ён планаваў, пры складанні партфеля, або наогул страта часткі ўкладзеных сродкаў. Дыверсіфікацыя інвестыцыйнага партфеля дазваляе і прадугледжвае набыццё інвестарам не якога-небудзь аднаго інструмента, а набыццё актываў у розных катэгорыях, якія мала звязаныя паміж сабой. Гэта дае магчымасць кампенсаваць падзенне даходаў у адной сферы за кошт даходнасці іншых пазіцый. Пры гэтым трэба мець на ўвазе, што набыццё актываў (акцый) розных кампаній далёка не заўсёды з’яўляецца дыверсіфікацыяй. Да прыкладу, калі інвестар купляе акцыі Chevron, Газпром і Total то гэта не будзе дыверсіфікацыяй, бо ўсе гэтыя кампаніі, нягледзячы на ​​??тое, што яны зарэгістраваныя ў розных краінах, працуюць на агульным, нафтагазавым рынку. І рэакцыі рынку на якія-небудзь падзеі абавязкова адаб’ецца на кожнай з іх. Калі ж сфарміраваць партфель з акцый розных кампаній, якія вядуць сваю дзейнасць у нязвязаных галінах, напрыклад, нафтагазаздабыча, будаўніцтва, IT-тэхналогіі і г.д., то рызыкі негатыўнай змены рынку для іх адначасова апынуцца мінімальнымі.

Якім з’яўляецца аптымальны інвестыцыйны партфель

Адназначнага адказу на пытанне – якім з’яўляецца аптымальны інвестыцыйны партфель, не існуе. У кожнага інвестара да інвестпартфеля свае патрабаванні, якія залежаць ад вялікай колькасці фактараў, такіх як гарызонт інвесціравання, пастаўленыя мэты, фінансавая заможнасць і г.д. Таму размова хутчэй ідзе, не аб аптымальным, а аб добра збалансаваным інвестыцыйным партфелі. Такі партфель інвестар можа атрымаць пры правільнай яго дыверсіфікацыі. Калі прыбытковасць і рыскі ў ім будуць максімальна адказваць пажаданням самога фундатара. Пры гэтым у кожнага з інвестараў чаканы даход і дапушчальныя рызыкі будуць, напэўна, сваімі. Вышэйсказанае можна праілюстраваць наступнай умоўнай мадэллю. Прымем тры асноўныя «тыпу інвестараў»:

Кансерватыўныя інвестары

Такія інвестары перш за ўсё хочуць захаваць свае актывы і абараніць іх ад інфляцыйных працэсаў. Таму, для іх, дыверсіфікацыя будзе заключацца ў набыцці найбольш надзейных актываў (аблігацый, акцый і т. д.) стабільных, буйных кампаній.

Умераныя інвестары

Яны ўжо гатовы пачынаць рабіць рызыкоўныя ўкладанні для павелічэння свайго даходу. Але галоўная мэта такіх інвестараў усё ж такі назапасіць капітал (у межах пастаўленых мэт) на працягу 10-20 гадоў. Таму ў іх інвестыцыйных партфелях пераважаюць акцыі шырокага рынку, і ў ім прадстаўлены практычна ўсе галіны эканомікі.

Агрэсіўныя інвестары

Такія інвестары імкнуцца хутка атрымаць высокія даходы, і таму лёгка ідуць на прасадку свайго інвестыцыйнага партфеля. Для такіх інвестараў дыверсіфікацыя будзе заключацца ў венчурных інвестыцыях.

Венчурная інвестыцыя – гэта інвестыцыя, пры якой вырабляецца ўкладанне адразу ў некалькі перспектыўных (але дастаткова рызыкоўных праектаў) на ранніх этапах іх станаўлення.

З высокай верагоднасцю 8 такіх праектаў з 10 пацерпяць крах. Але даход, атрыманы ад паспяхова рэалізаваных праектаў поўнасцю пакрые страты, і прынясе значны прыбытак.

Як сфарміраваць свой інвестыцыйны партфель

Таму, перш чым пачаць фармаваць свой інвестыцыйны партфель, трэйдар/інвестар у першую чаргу павінен вызначыцца з мэтамі, якія ён пераследуе, і стратэгіяй, якую ён будзе выкарыстоўваць. Мэты могуць быць самымі разнастайнымі – ад набыцця ўласнасці (кватэры, дома, дарагога аўтамабіля і г.д.), да аплаты адукацыі для дзяцей або фарміравання дадатковага даходу пасля сыходу на пенсію. Напрыклад, інвестар, якому 25-30 гадоў, вырашыў сфарміраваць сабе пенсійны фонд. У яго наперадзе 30 – 40 гадоў. І таму ён павінен фармаваць інвестыцыйны партфель з актываў, якія ўжо паказалі добрую і стабільную даходнасць на працягу доўгага адрэзка часу. Пры гэтым нават некаторае прасяданне акцый, на кароткі перыяд, асабліва не адаб’ецца на такім партфелі, бо наперадзе будзе цалкам дастатковы прамежак часу, каб яны стабілізаваліся і працягнулі свой рост. Пры гэтым, калі тэрмін інвестыцыі параўнальна невялікі, 2-4 гады, то партфель для іх лепш за ўсё фармаваць з акцый з высокай стабільнасцю няхай і з не самым вялікім узроўнем даходу (звычайна гэта аблігацыі.
блакітных фішак »). Пасля таго як мэты і метады вызначыліся, фундатар пачынае фармаванне партфеля, падбіраючы неабходныя яму актывы адпаведнымі параметрамі. У гэты перыяд можна звяртацца адразу да некалькіх узроўням дыверсіфікацыі:

Па эканамічных сектарах

Якія ў сваю чаргу, хоць і дастаткова ўмоўна, дзеляцца на ўстояныя са стабільнай даходнасцю. І новыя, з высокай ступенню інавацый, якія нясуць рызыкі, але пры ўдалых укладаннях здольныя прынесці вельмі высокі даход тым, хто своечасова разгледзеў іх патэнцыял.

Па кампаніям

Набыццё акцый канкрэтных кампаній. Выбар, якіх патрабуе ад інвестара глыбокіх ведаў кан’юнктуры рынку, уменні арыентавацца ў індыкатарах і глыбокай інтуіцыі. Пры набыцці каштоўных папер трэба звяртаць увагу на тое, каб адзін актыў не займаў больш за 10% ад аб’ёму інвестыцыйнага партфеля, а адзін сектар эканомікі не больш за 20%. Дыверсіфікацыя інвестыцыйнага партфеля простымі словамі: https://youtu.be/CA7d9VSi7NE

У чым сутнасць дыверсіфікацыі пры правядзенні інвестыцый

Прынятая сёння “партфельная” тэорыя – методыка, якая дазваляе выбраць актывы, якія прыносяць максімальна магчымы даход пры мінімальных рызыках. Згодна з ёй, каб паспяхова кіраваць рызыкамі пры інвестыцыях, можна інвеставаць пры дапамозе дыверсіфікацыі. Так, калі аб’яднаць рызыкоўныя і стабільныя актывы, то можна стварыць збалансаваны партфель. Напрыклад, нараўне з акцыямі можна набываць таксама аблігацыі. Пры гэтым агульная рызыка ўкладанняў будзе значна ніжэйшай, чым у выпадку набыцця асобных інструментаў. Тэорыя таксама сцвярджае, што актывы неабходна падбіраць у сектарах эканомікі, якія абсалютна не карэлююць адзін з адным. Напрыклад, дапусцім, кошт адных папер рэзка падае ў сувязі з павелічэннем коштаў на пэўную сыравіну, а ў іншых рэзка павышаецца.

Тып інвестыцыйнага партфеля – “вечны партфель”

Гэты тып з’явіўся яшчэ ў пачатку 70-х гадоў мінулага стагоддзя і ўяўляе сабой найпросты від збалансаванага інвестыцыйнага партфеля
. У такім партфелі ўсе ўкладаныя сродкі інвестара дзеляцца на чатыры роўныя часткі і ўкладваюцца ў аблігацыі, золата, валюты і акцыі. Пры гэтым на кожны з актываў прыпадае роўна чвэрць усіх укладзеных сродкаў. Прасцей кажучы, калі сума ўкладанняў у інвестыцыі складала 10 мільёнаў, то на кожны з актываў прыйшлося па 2, 5 мільёна адпаведна.

Тып інвестыцыйнага партфеля – 50 на 50

У гэтым партфелі 50 працэнтаў укладзеных сродкаў інвесціруецца ў куплю акцый і 50 працэнтаў у аблігацыі. Пры гэтым унутры набытыя актывы таксама дыверсіфікуюцца, так калі большая частка акцый належыць амерыканскім кампаніям, то ў аблігацыях найбольш значная частка належыць Кітайскім або Расійскім прадпрыемствам.
Для прыкладу: Акцыі ў аб’ёме пяцідзесяці працэнтаў ад аб’ёму партфеля:

• TSPX (блакітныя фішкі ЗША) – 30%
• TMOS (блакітныя фішкі РФ) – 5%
• VTBE (акцыі кампаній іншых краін) -15%
• Аблігацыі ў аб’ёме пяцідзесяці працэнтаў ад аб’ёму партфеля:
• ОФЗ (аблігацыі Мінфіна РФ) – 30%
• FXRU (валютныя аблігацыі кампаній Расіі) – 10%
• FXRB (валютныя аблігацыі кампаніі Расіі з абаронай ад змены валютнага курсу) – 10%.

Тып інвестыцыйнага партфеля – “Прасунуты партфель”

Гэты тып мае частковае падабенства з “вечным партфелем”, але мае і значныя адрозненні ад яго. Перш за ўсё, у яго ўваходзяць інвестыцыі ў аб’екты нерухомасці і так званыя альтэрнатыўныя – криптовалюта, манеты, маркі, творы мастацтва, антыкварыят.
Ён можа мець наступны вонкавы выгляд:

• Пакет акцый – 25%.
• Пакет аблігацый – 25%.
• Каштоўныя металы – 20%.
• Нерухомасць – 20%.
• Іншыя альтэрнатыўныя інвестыцыі – 10%.

Тып інвестыцыйнага партфеля – “Валютны партфель”

Такі партфель інвестыцый складаецца выключна з валют і мала падыходзіць для атрымання рэальнага дадатковага даходу або назапашвання капіталу. Але такі партфель выдатна падыходзіць для захавання ўкладзеных сродкаў. І, калі свае будучыя марнаванні інвестар плануе вырабляць з гэтага партфеля, то няма неабходнасці праводзіць канвертаванне валют.
Як стварыць інвестыцыйны партфель, дыверсіфікацыя партфеля, размеркаванне актываў: https://youtu.be/L6AzLPWEUZI

Рэбалансіроўка – механізм недапушчэння павелічэння рызык для інвестыцыйнага партфеля

У працэсе працы суадносіны актываў ўнутры інвестыцыйнага партфеля можа дастаткова істотна зменяцца. Гэта адбываецца, таму што кошт розных актываў у партфелі змяняецца нераўнамерна. Некаторыя з іх буду даражэць значна хутчэй і калі не прыняць меры, то ў пэўны момант можа здарыцца, так што большую частку кошту інвестыцыйнага партфеля пачне складаць толькі адзін клас актываў. І натуральна ў выніку падобнага дысбалансу інвестыцыйнага партфеля вырастуць рыскі. Для таго, каб пазбегнуць узнікнення падобнай сітуацыі, фундатару неабходна перыядычна рэбалансаваць свой інвестыцыйны партфель. Для чаго неабходна праводзіць фіксацыю прыбытку з растучых актываў і на гэтыя сумы набываць актывы, якія растуць не так актыўна ці нават асядаюць, пакуль партфель не апынецца зноў збалансаваным. Калі баланс ўнутры інвестыцыйнага партфеля мяняецца ў невялікім дыяпазоне (1-3%) то ў партфелі можна нічога не мяняць. Калі баланс парушаецца больш за на 10%, то неабходна праводзіць рэбалансаванне партфеля, і аднаўляць яго да першапачатковага ўзровень суадносін актываў.
У якасці прыкладу:
Выкажам здагадку, што ў першапачатковым партфелі інвестара суадносіны акцый і аблігацый складала 70/30. Асобная частка акцый вырасла ў кошце, і цяпер гэтыя суадносіны ўжо складае 80/20. Для таго, каб вярнуць партфель да першапачатковага балансу, інвестару неабходна альбо дакупіць частку аблігацый ці прадаць частку акцый. Пры гэтым неабходна памятаць, што мэтай рэбалансавання з’яўляецца не павелічэнне даходнасці інвестыцыйнага партфеля, а памяншэнне для яго магчымых рызык.