Dem wekî çavkaniya herî bi nirx: meriv çawa fêrî birêvebirina wê dike û saniyeyan winda nake

Gotar li ser bingeha rêzek postên  kanala Telegram OpexBot hate afirandin , ku ji hêla dîtina nivîskar û ramana AI-ê ve hatî zêdekirin. Dem çavkaniya herî bi nirx e, nirxa wê her kes fam nake. Di jiyanê de, veberhênan, xwe-pêşkeftinê, di hilbijartina rê de, divê hûn her gav wextê li pêşiyê bidin. Bê guman, ew ji bo her yek ji me bi tundî sînorkirî ye û ji ber vê yekê girîng e ku em fêr bibin ku dem bi rêve bibin, qîmetê bidin wê û çirkeyên bêqîmet li dora xwe belav nekin. Ka em biaxivin? Nirxa demê çi ye, meriv wê çawa bi rê ve dibe, çavkaniyek demkî ya neguhêrbar biparêze, çima hewce ye ku hûn her roj qîmetê bidin demê?

Çavkaniya herî binirx û herî kêm nirx: dem

Bê guman çavkaniyek ku nayê nûkirin heye – dem. Lê ew dikare bi aqilmendî were veberhênan – di tenduristî û zanînê de. Ev veberhênan in ku di dawiyê de ji me re dem bikirin. Mirovên saxlem çêtir û dirêjtir dijîn. Û mirovên saxlem û xwenda geştir, dewlemendtir û cihêrengtir in. Ji ber hin sedeman, mirov meyl dikin ku vê çavkaniyê winda bikin. Çavkaniyek ku bêserûber û bêserûber dihele. Çirk, saet, roj û sal derbas dibin. Em xwe bi kirê, ji bo quruş carna. Zanîn û enerjiya we. Û her weha dem. Di demekê de ku bi giranî ne aîdî we ye, hûn wextê xwe bi çi qas difiroşin, saetek jiyana we çiqas bi qîmet e? Te jimartin?

Tiştek ku hûn ê belaş bikin xweş e. Pêdivî ye ku hûn tiştê ku hûn jê hez dikin bikin û we bi enerjiyê tije bike. Û drav tenê hilberek ji heyecana jiyanê ye. Lê hobiya weya bijare (çima wê nekin karsaziya xweya bijare?) Ji jiyana we re nayê hesibandin. Jiyan tevlihev e. Û carinan, ji bo gihîştina armancek, divê hûn wextê xwe bifroşin. Lê ne hewce ye ku hûn wiya ji bo tiştek bikin. Û çima çavkaniyên berdest bikar neynin, bi qasî ku gengaz çavkaniyek ne-nûvebar – dem xilas bikin. Hûn dikarin wextê kesên din bikirin. Bi rêya xebatê. Bi ezmûn û zanîna kesên din. Di her pêvajoyê de bi delegasyona pêvajoyên rûtîn. Bi derfetên ku pêşketina teknolojîk daye me. Dem çavkaniyek bêpîvan e. “Wextê min heye” dê di gavekê de bibe hişmendiya fersendên winda. Pir kes li ser nivînên mirinê poşman dibin ji tiştên ku nekirin. Hema bêje tu kes ji kirinên xwe poşman nabe. Pere, otombîl, xanî çilmisî ne ger deqeyên we biqedin. Mizgîn ev e ku piraniya me hîn jî TIME heye. Wext e ku hûn dest bi kirina tiştek bikin da ku xewnên xwe pêk bînin. Tirs pir caran pêşî li we digire ku hûn gava yekem bavêjin. Lê niha tiştek dikare were kirin.

Li gorî Pareto: 20% ji hewldanan% 80 encam dide. 80% ji hilberînê 20% dem digire. Prensîba 20/80 dikare di her qada jiyanê de were bikar anîn.

Tenê pirsan ji xwe bikin. Hûn 80% ji dema xwe li ser kîjan karan derbas dikin, û 80% ji hatina we ji we re çi tîne? Pir caran ev tiştên cuda ne. Çi 80% ji bextewariya we tîne, lê hûn tenê 20% ji dema xwe li ser derbas dikin? ‼ Qanûna Pareto ne dermanek e, lê ew ji we re dibe alîkar ku hûn ji derve li jiyana xwe binêrin. Her tiştî giran bikin, berpirsiyariyê bigirin û îro dest bi guhertina tiştek bikin. Li ku derê qaîdeya 20/80 ji we re dixebite? Ka em di şîroveyan de nîqaş bikin. https://youtu.be/yi-OK-YyJCQ

Qîmeta demê

Di cîhana nûjen de, ku her tişt zû diguhere û zû gihîştî dibe, dem dibe çavkaniyek hêja. Em gelek caran dipeyivin ka wextê me tune ku em karan biqedînin, bigihîjin armancên xwe û bigihîjin xewnên xwe. Lê çima dem ji bo me ewqas girîng e? Yekem tiştê ku wextê bi qîmet dike, nevegerandina wê ye. Her saniye, deqe û saeta ku derbas dibe, dê venegere. Her yek ji me ji bo jiyana xwe demek bi tundî diyarkirî ye û dema ku em wê li ser tiştek derbas dikin, em fersendê winda dikin ku wê ji bo tiştek din bikar bînin. Bikaranîna dema xwe bi aqilmendî tê vê wateyê ku hûn bêtir bi dest bixin û bêtir hilberîner bibin.

Lêbelê, dem jî hêja ye ji ber ku ew bi sînor e. Em hemî dizanin ku jiyanê sînorên xwe hene, û tu kes ji me nizane ku ew çend dem maye. Ev yek wextê hîn bi qîmettir û girîngtir dike, ji ber ku her kêliyek ku em li ser tiştek bêwate an bênirx winda dikin, derfetek winda ye ku em tiştek hêja û watedar biafirînin. Wekî din, dem çavkaniyek e ku em nikanin zêde bikirin an qezenc bikin. Her dewlemendiya madî, pere û hêz dikare winda bibe û ji nû ve were bidestxistin, lê dema ku em winda bikin dê her û her di paşerojê de bimîne. Ji kesekî din xwestina pere an tiştan hêsan e, lê daxwaza deqeyek an saetek din ne mimkûn e. Û di dawiyê de, dem hêja ye ji ber ku ew kalîteya jiyana me diyar dike. Çawa em wextê xwe derbas dikin bi piranî başbûn, rewşa hestyarî û têkiliyên me yên bi kesên din re diyar dike. Wextê ku ji bo pêşkeftina kesane, fêrbûn, xurtkirina têkiliyan û gihîştina mebestên xwe derbas dibe, ji me re dilxweşî û bextewariyê tîne.

Birêvebirina demê: ne hêsan e, lê gengaz e

Ji ber vê yekê, dem çavkaniyek hêja ye ku her yek ji me di hejmarên tixûbdar de heye. Fêmkirina qîmeta wê dihêle ku em wê bi aqilmendî bikar bînin û ber bi tiştên ku bi rastî girîng in ve araste bikin. Çêtir e ku meriv wextê bi vî rengî bikar bîne ku jiyan dewlemend, tijî destkeftî û bextewarî bibe. Çavkaniya herî hêja di jiyana me de dem e û girîng e ku em fêr bibin ka meriv wê çawa birêve bibe, meriv çawa bike – talîmatên gav-bi-gav:

Ez dubare dikim, dem dema we ye sermayeya herî mezin. Hemî karên negirîng delege bikin, jêbirin an jî otomatîk bikin.